Konieczność pozyskania środków finansowych przez przedsiębiorstwa może prowadzić do przedsięwzięcia różnych środków. Prócz podstawowej możliwości, jaką jest wzięcie kredytu, jest wyemitowanie dłużnych papierów wartościowych, jakimi są obligacje.
Emisję obligacji reguluje wiele przepisów i tylko nieliczne podmioty mogą sobie na to pozwolić, jednak te które mają taką możliwość chętnie z tego korzystają. Dzieje się to za sprawą dużo niższego kosztu pozyskania środków w taki sposób, jak w przypadku wzięcia kredytu.
Tak jak w przypadku banków - gdzie kapitał kredytowy pochodzi ze środków zdeponowanych przez klientów banku na różnych kontach oszczędnościowych i lokatach, za co klienci mają zyski w formie odsetek - tak i w tym przypadku dany podmiot pozyskuje środki, a nabywcy obligacji mają profity w formie zysków z odkupienia obligacji po wyznaczonym czasie, bądź z odsprzedaży ich na rynku wtórnym.
Prawo jasno określa obligacje jako papiery wartościowe, których emisja odbywa się w seriach, gdzie emitent obligacji stwierdza, że jest dłużnikiem nabywcy obligacji i zobowiązuje się do wypłacenia świadczenia na jego rzecz po określonym czasie.
Ze względu na swój charakter obligacje można podzielić na trzy kategorie
Obligacje proste
Pierwszą z nich są obligacje proste, gdzie jako zysk dla posiadacza obligacji występują regularne płatności kuponowe oraz wykup wartości nominalnej na zakończenie okresu ustalonego przez emitenta.
Obligacje kuponowe
Drugim typem obligacji są obligacje kuponowe. Powstają one z przekształcenia obligacji prostych. W tym przypadku zyskiem jest strumień płatności odsetkowych, następujący regularnie w ustalonych okresach czasowych.
Obligacje dyskontowe
Trzecim typem obligacji są obligacje dyskontowe, także powstałe z przekształcenia obligacji prostych. Taki typ obligacji charakteryzuje się sprzedażą po niższej cenie od nominalnej wartości i późniejszym wykupem o wartości nominalnej po określonym czasie.
Taki swoisty rozdział obligacji pozwala zdywersyfikować portfel aktywów zarówno pod kątem ryzyka związanego z inwestowaniem w nie, jak i poszerzyć gamę rozwiązań finansowych jakimi dysponujemy.
Kluczowym kryterium, jakie dzieli obligacje na poszczególne typy jest rodzaj emitenta. Ma to szczególne znaczenie dla dostosowania ryzyka pod kątem inwestycji w te papiery wartościowe. Ze względu na to kryterium wyróżnia się:
- obligacje skarbowe - emitowane są przez Skarb Państwa,
- obligacje komunalne - emitowane przez samorządy terytorialne,
- obligacje korporacyjne - emitowane przez przedsiębiorstwa.
Obligacje skarbowe
Obligacje skarbowe charakteryzują się najmniejszym ryzykiem inwestycyjnym, ze względu na swoistą państwową stabilność, gdyż niewypłacalność takiego podmiotu mogłaby być spowodowana bardzo głębokim kryzysem finansowym.
Obligacje komunalne
Obligacje komunalne cechują się tym, że zawsze emitowane są w celu realizacji zdefiniowanego celu, który może być ogólny, bądź stanowiący konkretną przynoszącą przychód inwestycję. Ze względu na podmiot, który je emituje stanowią stosunkowo bezpieczną inwestycję.
Obligacje korporacyjne
Obligacje korporacyjne są papierami wartościowymi, które obarczone są wyższym ryzykiem jak powyższe, jednak cechują się stosunkowo wyższym do uzyskania możliwym zyskiem.
Istotne jest proponowane przez emitenta oprocentowanie obligacji. Może być ono stałe, określone na początku emisji, bądź zmienne, posiadające pewną część stałą, a pewną uzależnioną od czynników zewnętrznych.
Obligacje dają sporo możliwości. Przede wszystkim ze względu na cenę, która często wynosi tylko sto złotych za jedną obligację na rynku wtórnym, co czyni je wygodnymi do kupowania nawet małymi kwotami. Po drugie obligacje pozwalają osiągnąć ponadprzeciętny zysk, przy ograniczonym ryzyku, szczególnie przy niskim oprocentowaniu klasycznych rozwiązań bankowych.
Budując swój portfel inwestycyjny warto przemyśleć włączenie obligacji jako bardziej stabilnej części, w celu dywersyfikacji ryzyka.
Komentarze